Getting My iniekcje doszklistkowe To Work
Getting My iniekcje doszklistkowe To Work
Blog Article
Oko po zastrzyku nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Należy uważać jedynie aby nie wprowadzić do niego zakażenia.
Rezultaty jakich można się spodziewać są uzależnione od rodzaju choroby oraz czasu jej trwania. Możliwe jest zahamowanie articleępu utraty wzroku lub jego poprawa.
W celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie w ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies. Zapoznaj się z Polityka Prywatności w COKA.plZgodaPolityka prywatności
Eylea – to najnowszy lek jakim dysponujemy w leczeniu wysiękowego AMD. Producentem leku Eylea jest koncern Bayer. Jest to również lek przeciwnowotworowy, który został “wypróbowany” w okulistyce i okazało się że działa bardzo dobrze w obrzękach siatkówki i wysiękowym AMD.
Przyczyny AMD są mało znane. Choroba rozpoczyna się zwykle po fifty roku życia. Częściej zapadają na nią osoby o niebieskich oczach, kobiety i palacze tytoniu. Często występuje rodzinnie. Towarzyszą jej inne choroby cywilizacyjne takie jak nadciśnienie tętnicze i choroby serca. U chorych stwierdza się niedobór witaminy C i E, beta-karotenu i selenu.
Najpoważniejszym powikłaniem ogólnym jest zapalenie wnętrza gałki ocznej. Powikłanie to zdarza się bardzo rzadko jednak, jeśli wystąpi, może być bardzo groźne i wymaga natychmiastowego here leczenia. W związku z tym jeśli po zastrzyku wystąpi nagły ból oka i pogorszenie widzenia należy natychmiast zgłosić się do lekarza wykonującego zastrzyk. Wyróżniamy także powikłania ogólne związane z działaniem podawanego leku na cały organizm. Wszystkie leki anty-VEGF (Avastin, Lucentis, Eylea) mają podobne działanie ogólne i właściwie nie można podzielić ich na “lepsze” lub “gorsze”.
W tym czasie pacjent stosuje antybiotyk w kroplach, aby uniknąć zakażenia oka. Efekty zabiegu ocenia się po około miesiącu wykonując kontrolne badanie OCT. W czasie terapii pacjent pozostaje pod stałą kontrolą okulisty.
W takich przypadkach istnieje przeciwwskazanie do podjęcia leczenia z powodu braku dobrego rokowania.
U części jednak, pomimo leczenia, AMD może articleępować. Jeżeli terapię rozpocznie się w zaawansowanym stadium choroby to szanse na poprawę widzenia są mniejsze. Nie istnieje jednak w chwili obecnej żaden inny skuteczny sposób leczenia tego schorzenia.
U niecałych two% osób pojawia się zapalenie błony naczyniowej przedniego lub tylnego odcinka oka – głównie po podaniu bevacizumabu oraz ranibizumabu, zaś u jedynie 0,5% leczonych pojawia się zapalenie wnętrza gałki ocznej. Bardzo rzadko zdarza się też zapalenie pseudoinfekcyjne (0,one%) oraz zapalenie bakteryjne (0,three), a także znaczne pogorszenie jakości widzenia. U części osób może pojawić się także rozwój lub progresja zaćmy (głównie jatrogennej), a także niewydolność nerek, udar mózgu czy zawał serca (najczęściej w przebiegu cukrzycy). Ogólnie rzecz biorąc, odsetek poważnych powikłań po terapii drogą iniekcji doszklistkowej jest stosunkowo niewielki.
Powyższe dowody naukowe były bodźcem do podjęcia badań nad stworzeniem leku, który pozwoliłby zmniejszyć szkodliwy wpływ nadmiaru VEGF na rozwój i write-upęp chorób oczu.
Po podaniu leku do wnętrza gałki ocznej może wystąpić przejściowy wzrost ciśnienia śródgałkowego, podrażnienie oka, zaczerwienie pod postacią wylewu podspojówkowego, który samoistnie ulega wchłonięciu po kilku dniach.
Zapuszczane są mu krople rozszerzające źrenice oraz substancje znieczulające miejscowe – najczęściej w postaci kropel. Po zdezynfekowaniu worka spojówkowego poprzez przepłukanie roztworem powidonu jodyny dokonuje się iniekcji doszklistkowej przy pomocy bardzo cienkiej igły wbijanej do komory ciała szklistego. Po wstrzyknięciu roztworu pacjent jest badany przez lekarza, zakłada mu się sterylny opatrunek i zaraz po tym może on opuścić gabinet zabiegowy.
Produkowany przez koncern Novartis Europharm Lucentis to roztwór do wstrzykiwań do oka, dostępny w napełnionych fabrycznie strzykawkach lub fiolkach. Jego substancją czynną jest ranibizumab, czyli przeciwciało monoklonalne (typ białka), zaprojektowane w taki sposób, aby rozpoznawać określone struktury białkowe w oku, zwane ludzkim śródbłonkowym czynnikiem wzrostu naczyń typu A (VEGF-A).
Report this page